Jij zorgt ervoor dat ik je midden in de nacht wil bellen.
Jij zorgt ervoor dat ik je vast wil houden tot het ochtendlicht verschijnt.
Jij zorgt ervoor dat ik van mensen kan en wil houden en jij zorgt ervoor dat ik mijn ziel wil geven.
Ik weet dat dit een gevoel is waarbij het geen zin heeft om tegen te vechten.
Want jij bent het eerste en het laatste wat in mijn gedachten is.
Het klinkt als een liefdesbrief, een uiting van gevoel vastgelegd op papier.
Een liefdesbrief is het echter niet, en vastgelegd op papier ook niet, alhoewel daar over valt te discussiëren.
Het is een lied, een mooi lied, een oud lied, een lied van blue.
Ik kan er niks aan doen maar hij is net als 'one love': een lied waarmee ik niet meer kan stoppen met luisteren als ik eenmaal begonnen ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten