I had the time of my life, and I never felt this way before.
Oke misschien een paar keer dan, maar dat maakte deze avond niet minder leuk.
Het is alweer een tijd geleden dat ik zo'n avond had als deze.
Ik verdiende het gewoon, ik had het nodig, het werd mij gegund.
Maar nu moet ik gaan slapen, om morgen weer vroeg wakker te worden.
En om dan, ondanks mijn liesblessure, weer fit te zijn voor een potje voetbal.
Om vervolgens van de pijn niet meer te kunnen lopen.
Om spierpijn te hebben als nooit te voren en om uit te rusten, proberend te pijn te verzachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten